“Λεπρές ισορροπίες”... στα ενδότερα.

Κυκλοφόρησε πρόσφατα η δεύτερη ποιητική συλλογή του Γιάννη Στρούμπα από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης.

“Λεπρές ισορροπίες”... στα ενδότερα.

ΚΕΡΒΕΡΟΣ

Στον καθρέφτη βλέπω
τα τρία μου πρόσωπα.

Γ. Σ.

Συμβαίνουν ακόμη και σήμερα, μικρά συγκινητικά γεγονότα της πνευματικής μας ζωής, δείγματα που φανερώνουν πως η ανθρώπινη ανάγκη της επικοινωνίας, όχι μόνο με τους άλλους αλλά και με το ανέκφραστο, είναι ένστικτο ανακοίνωσης της βαθύτερης σκέψης και αίσθησης του ανθρώπου, που ανεβάζει την ποιότητα της κοινωνικής μας συμβίωσης και της δημιουργικής μας δύναμης.
Σε μια αντιποιητική και αντιλυρική εποχή, είναι πολύ σημαντικό να εκδίδονται ποιητικές συλλογές και ιδιαίτερα από ποιητές που ζουν σε επαρχιακές πόλεις. Είναι από εκείνα τα γεγονότα που μας θυμίζουν πως η ανθρώπινη ψυχή δημιουργεί τους δικούς της κραδασμούς και μέσα από τα πολλαπλά, βαθιά αντιφατικά και άγνωστα πολλές φορές πρόσωπά της, αναζητά τις λεπτές της ισορροπίες σε μια επικοινωνία της με τους άλλους. Διαφορετικά, η πράξη αυτής της αναταραχής δεν θα είχε κανένα απολύτως σκοπό.
Αναζητώντας λοιπόν αυτές τις λεπτές ισορροπίες ψυχής, ο Κομοτηναίος φιλόλογος και ποιητής Γιάννης Στρούμπας μας δίνει τη δεύτερη ποιητική του κατάθεση με τον τίτλο “Λεπρές ισορροπίες”. Μετά από την πρώτη ποιητική του συλλογή, “Τ’ αναγκαία προς το τ-ζην”, όπου καταφέρνει με ιδιαίτερο προσωπικό ύφος να καταγράψει την κοινωνική πολιτική και πολιτιστική αλλοτρίωση της ζωής μας, επανέρχεται σαρκάζοντας πάλι, αυτήν τη φορά όχι τον περίγυρο, αλλά τον βαθύτερο, κρυφό και υποχθόνιο κόσμο του ανθρώπου που λιμνάζει στις λεπτές… λεπρές ανισορροπίες του:

“[…] Καμαρώνω σαν
Στην τραμπάλα ισορροπούν οι αντιφάσεις μου
Στην κούνια πάνω κάτω οι σεμνές φιλοδοξίες
Στο γύρω-γύρω-όλοι τρικυμία εν κρανίω
Στην τσουλήθρα οι εκπτώσεις μου. […]”

Λεπτές ισορροπίες

Άσκηση αυτογνωσίας και ευρηματικός ο τρόπος του ποιητή, που κατορθώνει να μας πει, με σκωπτική διάθεση, πως η ανθρώπινη φύση παίζει τα δικά της παιχνίδια με τις αδυναμίες και τα πάθη μας, κι εμείς οφείλουμε να τα δεχόμαστε με γενναιότητα:

“[…] Καθόλου δεν πτοούμαι.
Όλα τα παραπαίδια μου
για μένα είναι παιδιά μου.”

Λεπτές ισορροπίες

Οι μυθολογικές και διαχρονικές όψεις του υπαρξιακού μας πεπρωμένου θίγονται στο πρώτο ποίημα της συλλογής, που λειτουργεί και ως μότο, με την αλληγορική αναφορά στον Κέρβερο, το μυθικό τέρας με τα τρία πρόσωπα σκύλου και τα πενήντα κεφάλια φιδιών στο σώμα να συμβολίζουν το ανεξερεύνητο των αντιφατικών μας προσώπων. Σύμφωνα με τον Ησίοδο, οι άναρχες και άναρθρες κραυγές του Γίγαντα Τυφωέα και της αθάνατης Νύμφης Έχιδνας, από τους οποίους γεννήθηκε ο Κέρβερος, εκπροσωπούν την αντίθετη πλευρά της αρμονίας, και αυτή, ως άγρυπνος φρουρός της προσωπικής μας ευτυχίας, παλεύει να σώσει την πύλη ή τον καθρέφτη, όπου θα αντικρίσουμε το πραγματικό μας πρόσωπο:

“Στον καθρέφτη βλέπω
τα τρία μου πρόσωπα.”

Κέρβερος

Η ποίηση του Γιάννη Στρούμπα αποκαλύπτει με λιτό και άμεσο τρόπο το αθέατο υπαρξιακό μας βίωμα, φωτίζοντας μικρές καθημερινές στιγμές, όπου ο άνθρωπος βαλτώνει μέσα στα κατά συνθήκη ψεύδη του, τους συμβιβασμούς, τους φόβους του, την υστεροφημία και το συμφέρον, αγνοώντας τα αίτια της μιζέριας του.
Οι παράλληλες έννοιες που αναπτύσσονται γύρω από την αρχική έννοια της συλλογής είναι αποτέλεσμα αυτής της άγνοιας του αληθινού μας εαυτού. Μια ομαδική συναισθηματική χρεοκοπία στο “κοπαδιαστό μας μποτιλιάρισμα”, “σ’ έναν πεζοδρόμιο νήπιας κουμπωμένης μοναξιάς”, γιατί:

“[…] Δίπλα σου οι άλλοι χαμηλώνουν το τζόκεϊ στο φεγγάρι
με απρόσωπη πυξίδα […]”

Πεζόδρομος νήπιας κυκλοφορίας

“Μας οχυρώνει ασφαλώς αδιαφανής κουρτίνα” και η μοναχική πορεία του καθενός που ξεκινάει από την άρνησή μας να παραδεχθούμε πάθη και αδυναμίες, και βρίσκει τη συνέχεια της σε σαρκοβόρα ένστικτα:

“[…] — Χοιρινή, μοσχαρίσια, κοτόπουλο, πανσέτα· όλα
στα κάρβουνα.
Τον κύριο απέναντι, παιδί μου· ψητό
στα κάρβουνα.”

Στα κάρβουνα

“Χώμα και σάλιο ο άνθρωπος”, μας γράφει ο ποιητής στο ποίημά του “Πρωτόπλαστος”. Προσωπικές φιλοδοξίες, αλαζονείες, ψεύδη και πάθη, σ’ ένα τοπίο ματαιότητας, σε μια εκπνοή από “διοξείδιο του άνθρακα” (“Εκπνοή”), που όσο κι αν ταράζεις τα νερά μόνος, “αυτά τα νερά δεν τιθασεύονται” (“Πρώτος στο χωριό”). Σπάνια επένδυση ν’ αποσυρθούμε στα ενδότερα, υπογραμμίζει στο ομότιτλο ποίημα (“Σπάνια επένδυση”), γιατί:

“[…] Ένα κάμπριο δεν φέρνει την άνοιξη
ούτε κάποια άλλη εποχή. […]”

Εποχούμενες εποχές

Όσο κι αν οι εποχές αλλάζουν, οι άνθρωποι παραμένουν ίδιοι, γιατί οι εποχές είναι μέσα μας κι εμείς καλούμαστε να τις δούμε, αρκεί να μη φοβόμαστε το σκοτεινό υπόγειο του εαυτού μας, όπου ο μυθικός Κέρβερος άγρυπνος περιφρουρεί τις αξίες που ισορροπούν τα πρόσωπά μας σε διαυγείς καθρέφτες. Και γιατί, όπως ο Γιάννης Στρούμπας καταθέτει ειρωνικά πάντα στην τρίτη ενότητα της συλλογής του, ο ορισμός του ανθρώπου είναι:

“Πνεύμα ψυχωμένο ως το κόκαλο.”

Ορισμός του ανθρώπου

Άσχετα αν τα φτερά του μετά από αλυσιδωτές αντιδράσεις καταλήγουν.

“[…] Όπως εκρήγνυνται
οι κρίκοι της αλυσίδας
Όπως οξειδώνονται
και κανένα γράσο
δεν λυγίζει τη σκουριά
Εξηγείται
πώς βαλτώνει μια ζωή
μετατρεμμένη
σε ποδήλατο.”

Αλυσιδωτή αντίδραση

Ελένη Δημητριάδου–Εφραιμίδου,
Ιούνιος 2010.

Πέθανε ο άνθρωπος που έκανε τα μαθηματικά λογοτεχνία .

ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΚΟΥΖΕΛΗ

O Ντένι Γκετζ, ο συγγραφέας του γνωστού μαθηματικού μυθιστορήματος «Το θεώρημα του παπαγάλου», πέθανε το περασμένο Σάββατο 24 Απριλίου σε ηλικία 69 ετών. Κάποτε τα μαθηματικά και η λογοτεχνία κατοικούσαν σε διαφορετικούς πλανήτες. Ο Ντένι Γκετζ τα πάντρεψε σε ένα μυθιστόρημα το οποίο αποτελεί το πιο δημοφιλές δείγμα του είδους που αποκαλείται «μαθηματική λογοτεχνία».

Γεννημένος το 1940 στο Σέριφ της Βορειοανατολι- κής Αλγερίας, ο Γκετζ ήταν μαθηματικός, ερευνητής, μάχιμος πανεπιστημιακός από τον Μάη του ΄68 ως τον θάνατό του, μυθιστοριογράφος και σεναριογράφος. Δίδαξε Ιστορία των Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Ρaris VΙΙΙ και είχε πάθος με τα μαθηματικά.

Οσοι τον γνώριζαν, λένε ότι προσπαθούσε διαρκώς να εφευρίσκει παιχνίδια και διασκεδαστικούς τρόπους για να τα διδάσκει σε ενηλίκους και παιδιά. Ο πιο γνωστός ήταν το μυθιστόρημά του «Το θεώρημα του παπαγάλου» (1998), το οποίο έγινε αμέσως διεθνές μπεστ σέλερ. Στα ελληνικά κυκλοφόρησε τον επόμενο χρόνο, σε μετάφραση του μαθηματικού Τεύκρου Μιχαηλίδη (είναι επίσης ο συγγραφέας των μαθη ματικών μυθιστορημάτων «Πυθαγόρεια εγκλήματα» και «Αχμές, ο γιος του φεγγαριού»), και έχει πουλήσει ως τώρα περίπου 75.000 αντίτυπα. Δημοφιλή στην Ελλάδα είναι και άλλα μυθιστορήματά του, όπως «Τα αστέρια της Βερενίκης», το «Μηδέν» και η «Η έπαυλη των ανδρών», με τις συνολικές πωλήσεις τους να φθάνουν στα 20.000 αντίτυπα.

Ο Γκετζ εκλαΐκευσε τα μαθηματικά και μύησε τους αναγνώστες σε 3.000

χρόνια Ιστορίας καθώς και σε βασικές έννοιές τους. Η αφήγησή του είναι τόσο απολαυστική ώστε οι αναγνώστες του παθιάζονται με τη λύση μιας εξίσωσης όσο και με τη διαλεύκανση ενός εγκλήματος. Αυτό ήταν: η μαθηματική λογοτεχνία έγινε μόδα σε κάθε χώρα. Ο Γκετζ ήταν επίσης ηθοποιός και γνωστός σεναριογράφος στη Γαλλία, όπου είχε τιμηθεί με το βραβείο Καλύτερου Σεναρίου 1987 για την ταινία «Η τελευταία Παρασκευή του Σεπτέμβρη».

Στον επικήδειό του ο υπουργός Πολιτισμού της Γαλλίας Φρεντερίκ Μιτεράν τον αποκάλεσε «διανοούμενο που είχε το χάρισμα να κάνει τα μυστήρια της πραγματικότητας προσπελάσιμα στους πολλούς».

πηγή: Το βήμα onLine

Ο Ιταλός συγγραφέας Αντ. Ταμπούκι, αναγορεύεται επίτιμος διδάκτωρ του ΑΠΘ.

Ως «ελάχιστη αναγνώριση της προσφοράς του στις ανθρωπιστικές σπουδές» το τμήμα Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας της φιλοσοφικής σχολής του ΑΠΘ αναγορεύει απόψε σε επίτιμο διδάκτορά του, τον Ιταλό συγγραφέα Αντόνιο Ταμπούκι. «Σκέπτομαι, μεταξύ άλλων, ότι οι Ευρωπαίοι που μπορούν να ξοδέψουν λίγα χρήματα για διακοπές θα έπρεπε φέτος να τα ξοδέψουν στην Ελλάδα. Αν δεν υπήρχε η Ελλάδα, δεν θα υπήρχε ο δυτικός πολιτισμός» φέρεται να δηλώνει ο Αντόνιο Ταμπούκι, πολυβραβευμένος και πολυμεταφρασμένος συγγραφέας και αρθρογράφος, από τον περασμένο Σεπτέμβριο, στην καθημερινή (αντιπολιτευόμενη και ειδικά τον Μπερλουσκόνι) εφημερίδα «Il fatto Quotidiano» («καθημερινό Γεγονός»). Επισκέπτεται τη Θεσσαλονίκη για τρίτη φορά. Τον Οκτώβριο του 1997 (χρονιά κατά την οποία η πόλη ήταν η «Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης») του είχε απονεμηθεί το ευρωπαϊκό βραβείο λογοτεχνίας «Αριστείον» για το έργο του «Ετσι ισχυρίζεται ο Περέιρα», που στη συνέχεια μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με πρωταγωνιστή τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, και το 1999 για την παρουσίαση βιβλίων του. Ο τίτλος της αποψινής ομιλίας - αντιφώνησης μετά την αναγόρευση του Αντόνιο Ταμπούκι είναι «Το νήμα της Ανησυχίας. Μια διαδρομή στη λογοτεχνία του 20ου αιώνα από τον "Ανήσυχο" του Φερνάρντο Πεσόα στην "τύψη" του Κάρλο Εμίλιο Γκάντα, στην "οργή" του Παζολίνι». Γεννημένος στην Πίζα το 1943 ο Αντόνιο Ταμπούκι θεωρείται από τους πιο σημαντικούς και αντιπροσωπευτικούς συγγραφείς της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας του 20ου αιώνα. Λάτρης, τόσο της Πορτογαλίας, όσο και της γλώσσας της, δίδαξε πορτογαλική διάλεκτο και λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Σιένα, καθώς και σε άλλα μεγάλα πανεπιστήμια του κόσμου. Το 1975 εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Piazza d'Italia» (Πιάτσα ντ' Ιτάλια). Επιμελήθηκε την ιταλική έκδοση του έργου του Πορτογάλου συγγραφέα Φερνάντο Πεσσόα, για τον οποίο έγραψε επίσης πολλά δοκίμια. Το 1994 εξέδωσε το βιβλίο με τίτλος «Έτσι ισχυρίζεται ο Περέϊρα», το οποίο απέσπασε τα βραβεία λογοτεχνίας «CAMPIELLO» και "VIAREGGIO" . Στην αποψινή τελετή στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, τον τιμώμενο συγγραφέα θα προσφωνήσει ο πρόεδρος του τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου, καθηγητής Αντώνιος Τσοπάνογλου και η αντιπρύτανης Ακαδημαϊκών Υποθέσεων και Προσωπικού, καθηγήτρια Αθανασία Τσατσάκου. Τον έπαινο (Laudatio) θα διαβάσει η αναπληρώτρια καθηγήτρια του τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Ζωγραφία Ζωγραφίδου για να ακολουθήσει η αντιφώνηση και ομιλία του κ. Ταμπούκι.

© 2010 ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ - ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Εξαίφνης, εν ουδενί χρόνω, επισυμβαίνει η αλλαγή-Πλάτωνας - Παρμενίδης, 56. e.7

Από τη Μαρία Λαϊνά

Ο ποδηλάτης ψάρεψε τη φράση από το περιοδικό Πάροδος, (λαμιώτικο περιοδικό με κουράγιο, αφού διαθέτει 440 ολόκληρες σελίδες σε σχήμα Α4, στη λογοτεχνία και, στο τεύχος 33-34 τουλάχιστον, κυρίως στην ποίηση)· την παραθέτει έτσι απομονωμένη (καίτοι ανήκει οργανικά στην κριτική της κυρίας Μαρίας Κουγιουμτζή για την ποιητική συλλογή με τίτλο Ωδή στο μάταιο του Ορέστη Αλεξάκη) , γιατί του φαίνεται ότι η φράση αυτή και η τυχόν επακόλουθη σκέψη μπορεί να απασχολήσει έναν άνθρωπο, επωφελώς, εφόσον το επιθυμεί, αν και όχι ευχάριστα υποχρεωτικά, επειδή, ασχέτως των άλλων, η αλλαγή θα περιλάβει και τον θάνατο· και, παρότι δεν είναι βεβαίως ποίηση, προσομοιάζει στην ποίηση, αφού το προνόμιο του αιφνιδιασμού το διεκδικεί η ποίηση ή οπωσδήποτε και η ποίηση. Αν αφαιρέσουμε το εν ουδενί χρόνω, η φράση χάνει την ανά ουδενί χρόνω ευστοχία της.

Μικρή υποσημείωση: Στον Δημόκριτο, το επίθετο ουδείς, ουδεμία, ουδέν ονομάζει το κενό και το άπειρο, στη δε αριθμητική, το μηδέν.

Αυτά μπορεί να τα σκεφτεί οποιοσδήποτε φιλοδοξεί να γράψει σ' ένα λογοτεχνικό είδος που άμα δεν διαθέτει πέραν της ηδονής την έκπληξιν και την κατάπληξιν (κατά τους Στωικούς τουλάχιστον), άμα σούρνεται λέγοντας τα ίδια και τα ίδια, δεν αξίζει και πολύ.

Ολόκληρο βέβαια το απόσπασμα του πλατωνικού διαλόγου, για να είμαστε ειλικρινείς, έχει ως ακολούθως:

Kαd τe ―ν δή, ε―περ ―στηκέ τε καd κινεΟται, μεταβάλλοι iν aφ\ eκάτερα -μόνως γaρ iν ο―τως aμφότερα ποιοΟ- μεταβάλλον δ\ aξαίφνης μεταβάλλει, καd ―τε μεταβάλλει, aν οeδενd χρόν―ω iν ε―η, οeδb κινοΟτ\ iν τότε, οeδ\ iν σταίη.

Και λέω «για να είμαστε ειλικρινείς» γιατί εδώ μιλάει ο Πλάτωνας, και υποκείμενο της πρότασης είναι μάλλον το «εν», που ενώ επιχειρεί τη μεταβολή, βρίσκεται στη στιγμή που μεταβάλλεται ξαφνικά· και τη στιγμή της μεταβολής δεν βρίσκεται σε κανένα χρονικό σημείο, γιατί τότε δεν θα μπορούσε ούτε να κινείται ούτε να στέκεται. Και ο ποδηλάτης μπορεί να είναι πλάνης αλλά όχι αστήρ, θυμίζει επίσης ότι ο Παρμενίδης είχε διαλέξει να εκθέτει τις ιδέες του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο).

****************

«Εδώ γίνεται μια ποίηση μπορούμε να πούμε». Ειπώθηκε σε εκπομπή μαγειρικής της ΕΡΤ 3, όπου ο μεν άνδρας δήλωνε κατηγορηματικά έμπειρος μάγειρας, η δε γυναίκα κοιτούσε κατάπληκτη τη μεταβληθείσα εξαίφνης πίτσα ή μπουγάτσα -ο ποδηλάτης δεν νομίζει πως έχει σημασία- και ενθουσιώδης ανέκραξε «εδώ γίνεται μια ποίηση μπορούμε να πούμε». Σε άλλη εκπομπή άλλου καναλιού, ο συμπαθέστατος κύριος Μαμαλάκης ισχυρίστηκε, και θα έχει τους λόγους του ο άνθρωπος, ότι ο σεφ είναι «και γλύπτης και ζωγράφος», γιατί όχι και ποιητής και χορευτής και σκηνοθέτης και εικαστικός, προσθέτει ο ποδηλάτης;

Η υστεροφημία είναι ψέμα. Τίποτα δεν παγιώνεται ποτέ. Τα ίχνη, ακόμη και τα ίχνη του παρελθόντος, δεν παγιώνονται ποτέ. Νομίζουμε ότι υπάρχουν έργα τέχνης που έχουν κατακτήσει μια μονιμότητα, αλλά δεν είναι αλήθεια.

Αυτό το αισιόδοξο για όσους επενδύουν στο μέλλον το λέει ένας πράγματι γλύπτης, ο Αλμπέρτο Τζακομέττι, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον γάλλο δημοσιογράφο και συγγραφέα Αντρέ Παρινώ. Κι αυτό στο Πάροδος το ψάρεψε το Πεντάλ. Η συνέντευξη παρακολουθεί με τις συνήθεις σε τέτοιες περιπτώσεις ερωτήσεις τη βασανιστική πορεία ενός καλλιτέχνη προς το...; άγνωστο, αδιάγνωστο, ανυποχώρητα διαφεύγον. Ελα όμως που για κάποιο λόγο ζωγράφοι και γλύπτες (δεν θα πω εικαστικοί) όταν μιλάνε για την τέχνη τους καταφέρνουν να είναι ακριβέστεροι, ουσιαστικότεροι, οπωσδήποτε λιτότεροι, με λίγα λόγια περιορίζονται να εκφράσουν αυτό που έζησαν και υπέφεραν και όχι αυτό που ονειρεύονται ή νομίζουν πως δρασκέλησαν. Ισως γιατί δεν τους διακατέχει η αγωνία να εκφραστούν ποιητικά και δεν πέφτουν σε στερεότυπα σχήματα, ή σε «φιλοσοφικούς» αυτοσχεδιασμούς.

Γι' αυτό και ξανά ο πειρασμός της παράθεσης:

- Θέλετε να πείτε πως ο καλλιτέχνης είναι ένα μη φυσιολογικό ον;

- Ε, ναι! Κατά κάποιον τρόπο είναι μη φυσιολογικό να περνάς τον καιρό σου, όχι ζώντας, αλλά προσπαθώντας να αντιγράψεις ένα κεφάλι, να ακινητοποιείς επί πέντε χρόνια το ίδιο άτομο σε μια καρέκλα, προσπαθώντας κάθε βράδυ να το αντιγράψεις χωρίς να το πετυχαίνεις, κι εντούτοις να συνεχίζεις. Δεν πρόκειται για μια δραστηριότητα που μπορούμε να τη χαρακτηρίσουμε ακριβώς φυσιολογική. Πρέπει να ανήκεις σε κάποια κοινωνική ομάδα για να είναι αυτή η δραστηριότητα έστω αποδεκτή, αφού σε άλλες κοινωνικές ομάδες δεν θα μπορούν να την αποδεχτούν. Είναι μια άχρηστη δραστηριότητα για το σύνολο της κοινωνίας, μια καθαρά ατομική ικανοποίηση. Εξαιρετικά εγωιστική και, γι' αυτόν το λόγο, κατά βάθος σκληρή. Κάθε έργο τέχνης γεννιέται τελείως άνευ λόγου. Τελικά, όλος αυτός ο χρόνος που του αφιερώθηκε, όλες αυτές οι διάνοιες, όλη αυτή η εργασία στο επίπεδο του απολύτου, είναι άνευ λόγου, εκτός κι αν δεν είναι για εκείνη την άμεση αίσθηση της στιγμής, την οποία νιώθουμε επιχειρώντας να συλλάβουμε την πραγματικότητα. Και η περιπέτεια, η μεγάλη περιπέτεια, είναι να βλέπουμε να εμφανίζεται κάτι άγνωστο κάθε μέρα στο ίδιο πρόσωπο· αυτό είναι το μεγαλύτερο από όλα τα ταξίδια ανά τον κόσμο.

- Αυτός ο ορισμός συναντά την περιπέτεια του σοφού, εκείνου που θέλει να ανακαλύψει τη δομή του ατόμου ή τις αρχές των μαθηματικών.

- Αν εμμένουμε στη θέση να συλλάβουμε όσο το δυνατόν καλύτερα εκείνο που βλέπουμε, είτε επιδιδόμαστε στην επιστήμη είτε στην τέχνη, η διαδικασία είναι η ίδια. Ενας σοφός που εξειδικεύεται σ' οποιονδήποτε τομέα, όσο περισσότερα γνωρίζει γι' αυτόν, τόσο περισσότερα έχει να μάθει, και δεν πρέπει ποτέ ούτε να ελπίζει καν πως θα φτάσει στην απόλυτη γνώση. Η πλήρης γνώση θα ήταν άλλωστε ο ίδιος ο θάνατος. Η τέχνη και η επιστήμη είναι για να επιδιώκουμε να καταλάβουμε. Η αποτυχία και η επιτυχία είναι εντελώς δευτερεύουσες.

Εποχή κυνηγιού

Κάθε χρόνο εκατοντάδες «κυνηγοί» σπεύδουν στο νησί Δοκό και στα άλλα ερημονήσια που υπάγονται στην Υδρα (Σταυρονήσι, Αλεξανδρί, Τρίκερι, Βένιζα, Πιθιπιριέριζα, Στρογγυλό, Ντράπερι) που, μαζί με τον Δοκό, αποτελούν σπάνιο οικοσύστημα και τα τελευταία καταφύγια θηραμάτων του Σαρωνικού και του Μυρτώου πελάγους. Εκεί ζει και αναπαράγεται το σπάνιο ενδημικό είδος πέρδικας γκρέκα-γκρέκα. Από τα εκατοντάδες ζευγάρια ελάχιστα πια ζουν στο Δοκό και, το σπάνιο αυτό είδος, πολύτιμο για το οικοσύστημα της περιοχής, αργά ή γρήγορα θα εξαφανιστεί αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.

Η πιο χυδαία και βάναυση μορφή κυνηγιού είναι το ηλεκτρονικό κυνήγι. Μηχανήματα, που μιμούνται τη φωνή των ορτυκιών, τρυγονιών, κορυδαλλών, μελισσοφάγων, συκοφάγων, οδηγούν τα πουλιά στα πόδια των «κυνηγών». Και το χειρότερο; Τα πουλιά, προτού δολοφονηθούν, παρασυρμένα από τους υπέρηχους των ειδικών μαγνητοφώνων, αλλάζουν τους δρόμους που ακολουθούν εδώ και εκατομμύρια χρόνια, καθώς έρχονται στη χώρα μας από άλλους τόπους.

Αυτά ο ποδηλάτης τα πληροφορήθηκε από τον φιλότιμο και ακάματο Σύλλογο Οικολόγων Υδρας Η Υδραίισα Φώκια, και το ποίημα που ακολουθεί το έγραψε ο πρόεδρός του, ο Μανόλης Τσακίρης, έμπρακτα μετανοημένος κυνηγός. Χάριν και της μετάνοιας το παραθέτει.

ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ

Εδώ και εκατομμύρια χρόνια

τα αποδημητικά πουλιά

διασχίζουν το φεγγάρι

χωρίς να το πονέσουν.

Είναι πουλιά της θάλασσας

αλαφροκόκκαλα, σπαθάτα.

πηγή: enet.gr

Η ποίηση αντιστέκεται στην κρίση

Η ποίηση δεν είναι μόνο το άλλο πρόσωπο της υπερηφάνειας, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Οδυσσέας Ελύτης, στο βιβλίο του Ανοιχτά Χαρτιά. Στις μέρες μας, σε καιρούς δηλαδή δύσκολους, μπορεί να αποτελέσει το άλλο πρόσωπο ενός αμήχανου και σαστισμένου ραδιοφωνικού κόσμου, που παρακολουθεί με απύθμενη αγωνία, μετρήσεις και ακροαματικότητες…

Κι αν κάποιοι το ξέρουν αυτό πολύ καλά, είναι σίγουρα οι ακροατές του Τρίτου Προγράμματος της ΕΡΑ. Εδώ και μήνες,συναντώνται καθημερινά με τον ελληνικό ποιητικό λόγο, μέσα από τις Εβδομάδες Ελλήνων Ποιητών, αφιερώματα που επιμελείται και παρουσιάζει ο γνωστός στιχουργός Κώστας Φασουλάς.

Ο πρώτος κύκλος αυτών των αφιερωμάτων περιελάμβανε 25 ποιητές. Μετά από απαίτηση των ακροατών του Τρίτου, οι Εβδομάδες Ελλήνων Ποιητών επαναλαμβάνονται. Στη σφαίρα των επαναλήψεων ο Μάιος ξεκίνησε με τον Ανδρέα Εμπειρίκο, (Ο Α. Εμπειρίκος διαβάζει Εμπειρίκο).

Θα ακολουθήσουν ο Ανδρέας Κάλβος (διαβάζει ο Βασίλης Παπαβασιλείου), ο Γιώργος Σαραντάρης (διαβάζει η Εύα Κοταμανίδου) και ο Γιώργος Σεφέρης. (Ο Γ. Σεφέρης διαβάζει Σεφέρη).

«Η ποίηση ψάχνει για απαντήσεις, σε ερωτήματα που ακόμα δεν εχουνε τεθεί», γράφει ο Τίτος Πατρίκιος στο ποίημα του με τίτλο «Τα ομοιώματα και τα πράγματα». Σε μια εποχή με πολλά ερωτηματικά, τι πιο χρήσιμο από τον ποιητικό λόγο…

Οι ώρες μετάδοσης των εκπομπών είναι καθημερινά στις 10:00, στις 18:15 και στις 20:30. Κάθε Κυριακή στις 16:00, μεταδίδεται αφιέρωμα στον ποιητή που προηγήθηκε την εβδομάδα που πέρασε.

πηγή: Culture ana-mpa.gr

Ελένη Σικελιανός -«Δεν με βαραίνει το όνομα Σικελιανός».

Στις φλέβες της όμορφης σαρανταπεντάχρονης ποιήτριας Ελένης Σικελιανός κυλάει αίμα ελληνικό. Είναι δισέγγονη του μεγάλου Έλληνα ποιητή Αγγελου Σικελιανού. Πατέρας ήταν ο ελευθεριακός ποιητής, μουσικός και γιατρός Τζον Πίτερ Στίβεν Σικελιανός (1945-2000).

Ο Τζον είναι το δεύτερο παιδί από τα τέσσερα, που απέκτησε ο Γλαύκος (1909-1994) -μοναδικός γόνος του Αγγελου Σικελιανού και της Εύας Πάλμερ- από τον δεύτερο γάμο του. Η Ελένη Σικελιανός δεν μιλάει λέξη ελληνικά. Το έργο του προπάππου της το γνώρισε μέσα από τις αγγλόφωνες μεταφράσεις του Εντμουντ Κίλι και του Φίλιπ Σέραντ.

Ο πατέρας της, Τζον Σικελιανός, ήταν ένας αυτοκαταστροφικός χαρακτήρας, που την επηρέασε δημιουργικά, όπως φαίνεται από το σημαντικό έργο της «Το βιβλίο του Τζον» (εκδόσεις «City Lights»), ένα εκτενές αφηγηματικό ποίημα και ένα οδυνηρό ξεκαθάρισμα με τη μορφή του πατέρα. Ο Τζον Σικελιανός ήταν μία καταραμένη προσωπικότητα. Πέρασε μέσα από την αλητεία του αλκοόλ, των ναρκωτικών και, μάλιστα, δεν δίστασε να ζήσει επί μακρόν ως άστεγος. Στο έργο αυτό της Ελένης Σικελιανός η αφαίρεση της ποίησης συνυπάρχει με τη ζωντάνια του εξομολογητικού τόνου των επιστολών.

Η αμερικανική κριτική έχει υποδεχθεί θετικά και το φιλόδοξο στην πρόθεση και στο αποτέλεσμα έργο της «Το ποίημα της Καλιφόρνιας», στο οποίο αποπειράται να ξαναδιαβάσει την ιστορία και τον πολιτισμό της Αμερικής, μετά τον βίαιο αφανισμό των ιθαγενών. Η Σικελιανός αναζητεί να αρθρώσει έναν πρωτότυπο και σημερινό λόγο, που είναι διάστικτος από αναφορές στον Βιργίλιο, τον Δάντη, την ομηρική «Οδύσσεια», αλλά και σε πολιτιστικά σύμβολα, είδωλα και τάσεις της Αμερικής, όπως είναι ο Μάρλον Μπράντο, η Τζέιν Μάνσφιλντ, η ροκ μουσική.

Σπούδασε βιολογία και ωκεανογραφία, όμως, μετά το πέρας των σπουδών της, αφοσιώθηκε στην αγγλική και τη γαλλική φιλολογία. Στα είκοσί της αφήνει πίσω της την Αμερική και ταξιδεύει σ' όλο τον κόσμο - έζησε κατά διαστήματα σε Λονδίνο, Παρίσι, Αθήνα, Αγκυρα, Χάιφα και Νταρ ες Σαλάμ. Σήμερα διδάσκει δημιουργική γραφή στο Πανεπιστήμιο του Ντένβερ στο Κολοράντο και είναι παντρεμένη με τον Αμερικανό Λερντ Χαντ, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη, την Εύα.

Νιώθετε ως βάρος το όνομα ενός από τους μεγαλύτερους Ελληνες ποιητές; Εχετε μελετήσει το έργο του Σικελιανού;

«Δεν είναι για μένα βάρος, γιατί δεν είναι γνωστός στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εάν είχα γεννηθεί και μεγαλώσει στην Ελλάδα, θα ήταν δυσκολότερο. Φανταστείτε ότι ήταν δύσκολο για τον παππού μου, τον Γλαύκο -γιο του Αγγελου και της Εύας- που δεν ήταν καν ποιητής. Δυστυχώς, είμαι σε θέση να διαβάζω την ποίηση του προπάππου μου μόνο σε αγγλική μετάφραση και να βασίζομαι για να την καταλάβω στο λίγο που απομένει από το νόημα του πρωτότυπου».

Πόσα χρόνια πέρασαν για να διαμορφωθείτε ποιητικά και να βρείτε την προσωπική σας φωνή;

«Δεν μπορώ να γνωρίζω πότε βρίσκει κάποιος την προσωπική του ταυτότητα στην ποιητική του φωνή. Θέλω να επικαλεστώ τη ρήση του Αρθούρου Ρεμπό "Εγώ είμαι ένας άλλος". Ο κάθε ποιητής είναι τόσο πολλοί άνθρωποι, τόσο πολλές φωνές, και καθώς κατοικεί σε μία συλλογική γλώσσα, αναζητεί να δώσει το προσωπικό του στίγμα».

Σε ποια θέματα επιμένετε περισσότερο και γιατί;

«Υποθέτω ότι το πρώτο θέμα είναι η γλώσσα -η μουσική, η απόλαυση και οι παρερμηνείες της, οι δυνατότητες της αποδέσμευσής της από τις δομές και από τις έννοιες, που έχουμε δημιουργήσει γι' αυτήν. Προσπαθώ να μη θεωρώ δεδομένα την ανθρώπινη γλώσσα και τις εκφράσεις της πραγματικότητας. Μέσα από τον ιστό της γλώσσας, μου προκαλούνται κι άλλες ανησυχίες, σχετικά με την οικολογική κρίση, τη χαρά όλων των μορφών της ζωής και των οικοσυστημάτων, την καταδίκη των αδικιών, καθώς και τον θάνατο, τον χρόνο, τη νέα ζωή... Μ' ενδιαφέρουν και οι οικογενειακές ιστορίες και πώς συμβάλλουν αυτές στην έννοια του εαυτού».

Οι αμερικανικοί εκδοτικοί οίκοι ενδιαφέρονται να εκδώσουν ποιητικά βιβλία;

«Οι περισσότεροι από τους οίκους του συρμού είναι πολυεθνικές εταιρείες, για τις οποίες η βασική επιδίωξη είναι το κέρδος. Και δεδομένου ότι η ποίηση δεν αποφέρει οικονομικό όφελος, τείνει να περιοριστεί. Οποιες ποιητικές σειρές υπάρχουν σε μεγάλες εταιρείες είναι καρπός ενός ή δύο αφιερωμένων εκδοτών. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν εκατοντάδες μη κερδοσκοπικοί εκδοτικοί οίκοι, πανεπιστημιακές εκδόσεις και περιοδικά αφιερωμένα στην ποίηση».

Μετά τον μοντερνισμό και τον μεταμοντερνισμό, πού μπορεί η ποίηση να ανακαλύψει το νέο της πρόσωπο;

«Νομίζω ότι ζούμε σε μια εποχή όπου όλα είναι υβρίδια, έτσι όλες οι μορφές και οι προσεγγίσεις είναι στη διάθεση του ποιητή. Ισως να έχουμε πραγματικά φτάσει στην εποχή όπου όλοι οι χρόνοι είναι την ίδια στιγμή παρόντες στο μυαλό μας. Τα τελευταία τρία βιβλία μου κινούνται μεταξύ ποίησης, φωτογραφίας, αφηγηματικής πρόζας, έρευνας και σχεδίων. Ενας αυξανόμενος αριθμός ποιητών φαίνεται ότι έχει βιώσει την εμπειρία της ρευστότητας του είδους. Θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουμε την ψηφιακή εποχή και την υπερπληροφόρηση - έχουμε ήδη φτάσει σ' έναν κυβερνοχώρο μέσω των κινητών τηλεφώνων και των e-mails. Την ίδια στιγμή, εμφανίζεται το πεδίο των οικο-ποιητών ως μια απάντηση σε περιβαλλοντικές κρίσεις».

Θα μπορούσατε να ζήσετε χωρίς να γράφετε ποίηση;

«Όχι. Δεν θα μπορούσα καν να φανταστώ μια ζωή χωρίς να διαβάζω ποίηση».

Σε εποχές συνεχόμενης οικονομικής κρίσης, πιστεύετε ότι η ποίηση είναι μια καλή ευκαιρία για ενδοσκόπηση;

«Βεβαίως. Μας γυρίζει σε ορισμένες από τις βασικές απολαύσεις των αισθήσεων, του μυαλού και του πνεύματος, που δεν απαιτούν χρήματα. Σε μένα η ποίηση επιδρά τονωτικά σε οποιοδήποτε είδος κρίσης, ακόμη κι αν το ποίημα δεν έχει άμεση σχέση με την ίδια την κρίση. Διαθέτει μια καθαρότητα και μια στιβαρότητα, στην προσπάθειά της να μιλήσει πέρα από τις δυνατότητές της. Υπό αυτή την έννοια, το ποίημα είναι μια υπερβολή, που χρειάζεται φαντασία και χρόνο». *

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Σαν σήμερα 26 Απριλίου...

*Γεγονoτα

1821: Οι έλληνες επαναστάτες, υπό τον Δήμο Αντωνίου, καταλαμβάνουν την Αθήνα, έπειτα από 366 χρόνια σκλαβιάς.

1831: Δημοσιεύεται ο πρώτος νόμος περί τύπου στην Ελλάδα, που εγείρει θύελλα διαμαρτυριών κατά του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια.

1877: Ανακαλύπτεται στην Ολυμπία από γερμανούς αρχαιολόγους ο Ερμής του Πραξιτέλη.

1937: Η γερμανική πολεμική αεροπορία βομβαρδίζει και καταστρέφει τη βασκική πόλη της Γκουέρνικα (Γκερνίκα) στην Ισπανία. Από αυτό το τραγικό γεγονός, ο Πάμπλο Πικάσο εμπνέεται τον πίνακά του «Η καταστροφή της Γκουέρνικα».

1944: Έλληνες αντάρτες και Βρετανοί κομάντος απαγάγουν στην Κρήτη το διοικητή της φρουράς του νησιού, Γερμανό στρατηγό Κράιπε, και τον μεταφέρουν στη Μέση Ανατολή.

1986: Πυρηνική καταστροφή στο Τσερνόμπιλ της Σοβιετικής Ένωσης (Ουκρανία), το χειρότερο πυρηνικό ατύχημα στην ιστορία της ανθρωπότητας.


*Γεννησεις

121: Μάρκος Αυρήλιος, στωικός φιλόσοφος και αυτοκράτορας της Ρώμης (161-180). [θαν. 17/3/180]

1798: Ευγένιος Ντελακρουά, γάλλος ρομαντικός ζωγράφος. Το αριστούργημά του θεωρείται ο πίνακας «Η σφαγή της Χίου», εμπνευσμένο από τους αγώνες των Ελλήνων κατά των Τούρκων. [θαν. 13/8/1863]

1889: Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν, αυστριακός φιλόσοφος, με σπουδαίο έργο στους τομείς της λογικής και της φιλοσοφίας της γλώσσας. («Tractatus logico philosophicus») [θαν. 29/4/1951]


*Θανατοι

1861: Γιάκομπ Φίλιπ Φαλμεράυερ, αυστριακός περιηγητής, δημοσιογράφος, πολιτικός και ιστορικός, περισσότερο γνωστός για τις θεωρίες του σχετικά με τη φυλετική καταγωγή των Νεοελλήνων. [γεν. 10/12/1790]

1938: Έντμουντ Χούσερλ, γερμανός φιλόσοφος, εισηγητής του ρεύματος της φαινομενολογίας. [γεν. 8/4/1859]

1981: Τάκης Σινόπουλος, γιατρός, ποιητής και ζωγράφος. [γεν. 17/3/1917]

πηγή: Σαν σήμερα.gr

Τρίτη 27 Απριλίου 2010-Η Ομάδα Ανάγνωσης του Ι. Θ. Τ. Π. συνεχίζει το αφιέρωμά της στον άγγλο συγγραφέα Τζόναθαν Κόου.

Την Τρίτη 27 Απριλίου 2010 στις 19:30, η Ομάδα Ανάγνωσης του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης θα συναντηθεί στο αναγνωστήριο "Κυριάκος Σταματιάδης", της βιβλιοθήκης του κτιρίου Π, στην οδό Καπνεργατών 9,για να συζητήσει και να αναλύσει το τελευταίο βιβλίο του Άγγλου συγγραφέα Τζόναθαν Κόου,"Σαν τη βροχή πριν πέσει".

Ο Τζόναθαν Κόου, μετά το "Τι ωραίο πλιάτσικο" 1994 (βραβείο καλύτερου ξένου βιβλίου στη Γαλλία), το "Σπίτι του ύπνου", 1997 (βραβείο Medicis στη Γαλλία), το "Η λέσχη των τιποτένιων", 2001 και το "Ο Κλειστός κύκλος", 2005, όπου αναφέρεται στη δεκαετία του 1980 και έπειτα, σχολιάζοντας έτσι την μετά Θάτσερ και Μπλερ εποχή και τις συνέπειες της στον κοινωνικό ιστό της Αγγλίας, εστιάζει τώρα τη ματιά του στις ανθρώπινες σχέσεις και ιδιαίτερα στις σχέσεις μητέρας και κόρης και σε αυτό που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά όταν αυτές σημαδεύονται από την τραγική μοίρα της έλειψης της αγάπης στα παιδικά τους χρόνια.

Το "Σαν τη βροχή πριν πέσει" που δανείζεται τον τίτλο του από τους στίχους ενός τραγουδιού, αναφέρεται από τον τύπο ως το ωριμότερο βιβλίο του Κόου.
Με μια ευρηματική αφήγηση, ο συγγραφέας περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια είκοσι ξεθωριασμένες φωτογραφίες όπως τις βλέπουν τα μάτια τις ηρωίδας, μεταφέροντας
την ιστορία του στους αναγνώστες του μεσα από τον μαγικό κόσμο των εικόνων...

Η συνάντηση είναι ανοιχτή στο κοινό.

Share

Σαν σήμερα 22 Απριλίου...

Γεγονoτα

1500: Ο πορτογάλος εξερευνητής Πέδρο Αδράλες Καμπράλ γίνεται ο πρώτος Ευρωπαίος που φτάνει στη Βραζιλία.

1827: Τραυματίζεται από σφαίρα στο Φάληρο ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, από τις ηγετικές μορφές της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Υπόνοιες για δολοφονική απόπειρα από τους πολιτικούς αντιπάλους του.

1912: Η «Πράβδα», το επίσημο όργανο του ΚΚΣΕ, αρχίζει να εκδίδεται στην Αγία Πετρούπολη.

1915: Χημικά όπλα χρησιμοποιούνται για πρώτη φορά στο πεδίο της μάχης. Στη Μάχη του Υπρ, κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, γερμανικές δυνάμεις εκτοξεύουν κυλίνδρους με αέρια χλωρίου, με αποτέλεσμα να βρουν το θάνατο 5.000 γάλλοι στρατιώτες.

1928: Σφοδρότατος σεισμός σημειώνεται στις 8:15 μ.μ. στην Κορινθία, με αποτέλεσμα 20 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους και 3000 σπίτια να καταστραφούν. Στη Νέα Κόρινθο καταρρέει το κτίριο των φυλακών, με αποτέλεσμα πολλοί κρατούμενοι να δραπετεύσουν.

1978: Διοργανώνεται το One Love Peace Concert στην Τζαμάικα, με πρωτοβουλία του Μπομπ Μάρλεϊ, για την καταλλαγή των πολιτικών παθών στη χώρα.


Γεννησεις

1724: Ιμάνουελ Καντ, γερμανός φιλόσοφος και ιδρυτής του κριτικού ιδεαλισμού. («Η κριτική του καθαρού λόγου») [θαν. 12/2/1804]

1904: Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, γερμανικής καταγωγής αμερικανός φυσικός, ο κύριος κατασκευαστής της πρώτης ατομικής βόμβας. [θαν. 18/2/1967]

1922: Τσαρλς Μίνγκους, αμερικανός σολίστας του μπάσου, από τους κορυφαίους τζαζίστες όλων των εποχών. [θαν. 5/1/1979]


Θανατοι

1833: Ρίτσαρντ Τρέβιθικ, άγγλος μηχανικός, που κατασκεύασε την πρώτη ατμομηχανή το 1803. [γεν. 13/4/1771]

1892: Εντουάρ Λαλό, γάλλος συνθέτης λόγιας μουσικής. [γεν. 27/1/1823]

1894: Κώστας Κρυστάλλης, πεζογράφος και ποιητής. («Ο τραγουδιστής του βουνού και της στάνης») [γεν. 1868]

πηγή: Σαν σήμερα.gr

Λογοτεχνικά βραβεία περιοδικού "Διαβάζω".

Δόθηκαν στη δημοσιότητα, οι μικρές λίστες των υποψήφιων για τα Λογοτεχνικά Βραβεία βιβλίων του περιοδικού "Διαβάζω". Επιλέχτηκαν από το σύνολο της βιβλιοπαραγωγής του 2009, με μυστική ψηφοφορία, από δύο κριτικές επιτροπές. Τα βραβεία αφορούν τις κατηγορίες μυθιστόρημα, διήγημα-νουβέλα, λογοτεχνικό δοκίμιο-μελέτη, ποίηση , πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα, εικονογραφημένου παιδικού βιβλίου και λογοτεχνικό βιβλίο για μεγάλα παιδιά. Επίσης, θα απονεμηθεί το βραβείο προσφοράς στο βιβλίο , που έχει θεσμοθετηθεί στη μνήμη του ιδρυτή του "Διαβάζω" Περικλή Αθανασόπουλου και τιμά τους ανθρώπους που σχετίζονται με το βιβλίο και την προώθησή του-εκδότες, βιβλιοδέτες, βιβλιοθηκάριους κ.ά. Η παραγωγή του 2009 στο μυθιστόρημα ήταν "παραπάνω από καλή" και η διαφορά της από άλλες χρονιές είναι μια τάση στην θεματολογία της γύρω από το ιστορικό πλαίσιο (Α και Β΄Παγκόσμιος πόλεμος, Εβραίοι, Αντίσταση, Εμφύλιος), παρατηρεί η κριτική επιτροπή. "Εχει ενδιαφέρον ότι η πολιτική ξαναμπήκε στη ζωή μας και επίσης ότι η αρτιότητα των μυθιστορημάτων από τεχνικής άποψης είναι επιπέδου", είπε εκ μέρους της κριτικής επιτροπής ο Αλέξης Ζήρας, σήμερα, στην παρουσίαση των υποψήφιων για βράβευση βιβλίων. Το διήγημα και η νουβέλα , ποσοτικά λιγότερα από άλλα είδη φέρουν όμως την υπογραφή "από μάστορες της σύντομης πρόζας", αναφέρει στο σκεπτικό της η επιτροπή. Επίσης, εξαιρετικά γόνιμη χρονιά για το δοκίμιο και τη μελέτη, θεωρεί η επιτροπή και ανάμεσα στα πολλά καλά βιβλία επικεντρώθηκε σε αυτά που αφορούν τη λογοτεχνία. Η ποίηση, παρέμεινε και φέτος σε υψηλή ποιοτική στάθμη αν και συνεχίζει να αδικείται "από την απροθυμία κυρίως των μεγάλων εκδοτικών οίκων και την απουσία της κρίσης των ποιητικών βιβλίων από τα πολιτιστικά ένθετα των εφημερίδων. Ήταν όμως μια χρονιά, που χαρακτηρίστηκε από την επάνοδο παλιών δοκιμασμένων ποιητών, που δυσκόλεψαν περισότερο την επιλογή", είπε ο Αλ. Ζήρας. Για τους πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς η επιτροπή, "χωρίς να κάνει κανένα σκόντο , βρήκε αξιόλογα βιβλία από καινούργιες φωνές τόσο στην ποίηση όσο και στο διήγημα ή στο μυθιστόρημα". Στα παιδικά βιβλία, η επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι "η έκρηξη του παιδικού βιβλίου δεν συνοδεύεται πάντα από ποιότητα", συχνά αποτυπώνονται προβλήματα που καλούνται να τα επιλύσουν μικρά παιδιά, υιοθετώντας πρακτικές ενηλίκων, οι οποίοι υποτίθεται έχουν αποτύχει", ότι επίσης πολλά βιβλία με θέμα το οικολογικό πρόβλημα καταλήγει σε μια "αφόρητη επανάληψη των ίδιων εικόνων που εντάσονται στη λεγόμενη ρηχή οικολογία".Τέλος, δεν καταρτίστηκε λίστα για την κατηγορία παιδικό λογοτεχνικό βιβλίο γνώσεων, επειδή τα βιβλία ήταν ανεπαρκή και ποσοτικά και ποιοτικά. Τα βραβεία θα ανακοινωθούν στην τελετή απονομής, που θα πραγματοποιηθεί στις 10 Μαϊου, στο Μουσείο Μπενάκη της Πειραιώς.

Μικρές Λίστες υποψήφιων προς βράβευση βιβλίων ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ Γαλανάκη Ρέα, Φωτιές του Ιούδα, στάχτες του Οιδίποδα, εκδόσεις Καστανιώτη Γκουρογιάννης Βασίλης, Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή, εκδόσεις Μεταίχμιο Δαββέτας Νίκος, Η Εβραία νύφη, εκδόσεις Κέδρος Δημητρακάκη Άντζελα, Μέσα σ’ ένα κορίτσι σαν κι εσένα, εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της Εστίας Ηλιοπούλου Βασιλική, Σμιθ, εκδόσεις Πόλις Κονομάρα Λίλα, Η αναπαράσταση, εκδόσεις Μεταίχμιο Κώτσιας Τηλέμαχος, Στην απέναντι όχθη, εκδόσεις Ψυχογιός Μοδινός Μιχάλης, Επιστροφή, εκδόσεις Καστανιώτη Χουζούρη Έλενα, Πατρίδα από βαμβάκι, εκδόσεις Κέδρος Χωμενίδης Χρήστος Α., Λόγια φτερά, εκδόσεις Πατάκη

ΔΙΗΓΗΜΑ - ΝΟΥΒΕΛΑ Ακρίβος Κώστας, Τελετές ενηλικίωσης: Μια ζωή σε δεκαεφτά επεισόδια, εκδόσεις Μεταίχμιο Δέρβη Λουκία, Ομπρέλες στον ουρανό, εκδόσεις Μελάνι Κολλιάκου Δήμητρα, Η αρρώστια των βουνών, εκδόσεις Πατάκη Μήτσου Ανδρέας, Η ελεημοσύνη των γυναικών, εκδόσεις Καστανιώτη Νόλλας Δημήτρης, Ναυαγίων πλάσματα, εκδόσεις Κέδρος Παπαδημητρακόπουλος Ηλίας Χ., Ο θησαυρός των αηδονιών και άλλα διηγήματα, εκδόσεις Γαβριηλίδης Παπαμόσχος Ηλίας Λ., Λειψή αριθμητική, εκδόσεις Κέδρος Πάσχος Γιάννης, Μία νυξ δι’ εν έτος, εκδόσεις Μελάνι Σκαμπαρδώνης Γιώργος, Μεταξύ σφύρας και Αλιάκμονος, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα Στάμου Εύα, Μεσημβρινές συνευρέσεις, εκδόσεις Μελάνι

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΔΟΚΙΜΙΟ - ΜΕΛΕΤΗ Αγγελάτος Δημήτρης, Το έργο του Διονυσίου Σολωμού και ο κόσμος των λογοτεχνικών ειδών, εκδόσεις Gutenberg Αποστολίδης Ανδρέας, Τα πολλά πρόσωπα του αστυνομικού μυθιστορήματος: Δοκίμια για την ιστορία και τις σύγχρονες τάσεις, εκδόσεις Άγρα Αρσενίου Ελισάβετ, Η ρητορική της ουτοπίας: Μελέτες για τη μετάβαση στη νέα πρωτοπορία. Πέντε δοκίμια πάνω στο έργο του Ανδρέα Εμπειρίκου, εκδόσεις Ύψιλον Γλυτζουρής Αντώνης, Πόθοι αετού και φτερά πεταλούδας: Το πρώιμο θεατρικό έργο του Νίκου Καζαντζάκη και οι ευρωπαϊκές πρωτοπορίες της εποχής του, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης Καρτσάκης Αντώνης, Μεταπολεμική κριτική και ποίηση: Ζητήματα αισθητικής και ιδεολογίας, εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της Εστίας Κιουρτσάκης Γιάννης, Ένας χωρικός στη Νέα Υόρκη, εκδόσεις Ίνδικτος Πανταλέων Λίνα, Αναγνωστικά δικαιώματα, εκδόσεις Πόλις Παπαθεοδώρου Γιάννης, Ρομαντικά Πεπρωμένα: Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης ως εθνικός ποιητής, εκδόσεις Βιβλιόραμα Ταχοπούλου Ολυμπία, Μοντερνιστικός πρωτογονισμός: Εκδοχές υπερρεαλισμού στο ποιητικό έργο του Νίκου Εγγονόπουλου, εκδόσεις Νεφέλη Φιλοκύπρου Έλλη, Η γενιά του Καρυωτάκη: Φεύγοντας τη μάστιγα του λόγου, εκδόσεις Νεφέλη

ΠΟΙΗΣΗ Βαρβέρης Γιάννης, Ο άνθρωπος μόνος, εκδόσεις Κέδρος Βλαβιανός Χάρης, Διακοπές στην πραγματικότητα: Ποιήματα, σχεδιάσματα, μεταγραφές, εκδόσεις Πατάκη Ζαρκάδης Γιάννης, Ο λύκος και άλλα αντισώματα, εκδόσεις Τυπωθήτω Κοσμόπουλος Δημήτρης, Βραχύ χρονικό, εκδόσεις Κέδρος Κυπαρίσσης Πάνος, Μαύρο βαμβάκι, εκδόσεις Μελάνι Μαρωνίτη Ανθή, Κάπως έτσι, εκδόσεις Κέδρος Μπουκάλας Παντελής, Ρήματα, εκδόσεις Άγρα Παμπούδη Παυλίνα, Τα χίλια φύλλα, εκδόσεις Κέδρος Παπαγεωργίου Κώστας Γ., Η λύπη των άλλων, εκδόσεις Κέδρος Πατίλης Γιάννης, Ακτή Καλλιμασιώτη και άλλα ποιήματα, εκδόσεις Ύψιλον

ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ Αθηνάκης Δημήτρης, Χωρίσεμεις, εκδόσεις Κοινωνία των (δε)κάτων (ποίηση) Γαβρίλη Αγγέλα, ΑΡΚ: Ποιήματα σε πέντε πράξεις, εκδόσεις Γαβριηλίδης (ποίηση) Γλυνιαδάκη Κρυστάλλη, Λονδίνο - Ιστανμπούλ, εκδόσεις Πόλις (ποίηση) Ξυλούρη Μαρία, Rewind, εκδόσεις Καλέντης (μυθιστόρημα) Οικονόμου Δημήτρης, Η πόλη του αναστέλλοντος ήλιου, εκδόσεις Μελάνι (μυθιστόρημα) Παπαδάκη Κάλλια, Ο ήχος του ακάλυπτου: Έξι κοινόχρηστες ιστορίες, εκδόσεις Πόλις (διήγημα) Ραχιώτης Θοδωρής Κ., Βασανιστές, εκδόσεις Καστανιώτη (μυθιστόρημα) Τζατζιμάκη Ελένη, Η μαγεία της άνωσης, εκδόσεις Μελάνι (ποίηση) Τομαράς Χρυσός Δημήτρης, Ο Π και η Μαργαρίτα, εκδόσεις Ίνδικτος (μυθιστόρημα) Τσολακούδη Μαρία, Γραμματική, εκδόσεις Τόπος (μυθιστόρημα)

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ Αγγελίδου Μαρία (κείμενο), Δεληβοριά Μυρτώ (εικονογράφηση), Οι άνθρωποι που δεν εννοούσαν να πεθάνουν: Ο μύθος του Σίσυφου, εκδόσεις Πατάκη Δημητριάδου Κική (κείμενο), Ανδρικόπουλος Νικόλας (εικονογράφηση), Η Αρήτη της ροδιάς, εκδοτικός οίκος Α. Α. Λιβάνη Ηλιόπουλος Βαγγέλης Δ. (κείμενο), Διατσέντα Παρίση (εικονογράφηση), Κι οι ιστορίες μεταναστεύουν, εκδόσεις Πατάκη Ιεροπούλου Εύα (κείμενο), Μαρουλάκης Ιούλιος (εικονογράφηση), Ο άλλος μου εαυτός, εκδόσεις Άγκυρα Κοντολέων Μάνος (κείμενο), Τσιμόχοβα Ρίτα (εικονογράφηση), Πολύτιμα δώρα, εκδόσεις Πατάκη Μητσιάλη Αλεξάνδρα (κείμενο), Μπαχά Μάρια (εικονογράφηση), Η νύχτα των πυγολαμπίδων, εκδόσεις Πατάκη Μπουλώτης Χρήστος (κείμενο), Στεφανίδη Φωτεινή (εικονογράφηση), Η σκυλίσια ζωή του γάτου Τζον Αφεντούλη, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα Παναγιωτόπουλος Νίκος (κείμενο), Παπατσαρούχας Βασίλης (εικονογράφηση), Ο Ιπποπότης και η Νεραϊγελάδα, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα Παπαλιού Ντορίνα (κείμενο), Μπουλούμπασης Πέτρος (εικονογράφηση),Όταν η Έλλη έγινε αόρατη, εκδόσεις Παπαδόπουλος Χατζόπουλος Πέτρος (κείμενο), Μπουλούμπασης Πέτρος (εικονογράφηση), Η μικρή Ρουάλα, εκδόσεις Καστανιώτη

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ Δαρλάση Αγγελική, Τότε που κρύψαμε έναν άγγελο, εκδόσεις Πατάκη Ζορμπά-Ραμμοπούλου Βησσαρία, Το κρυμμένο εργοστάσιο παιχνιδιών, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα Κολυδά Ευγενία, Η γιαγιά στην Παραμυθοχώρα, εκδόσεις Modern Times Κοντολέων Μάνος, Ο χαρταετός της Σμύρνης, εκδόσεις Άγκυρα Κουππάνου Άννα, Οι αργοναύτες του χρόνου, εκδόσεις Κέδρος Μαργαρίτης Κυριάκος, Μια σονάτα για τον Ιγνάτιο, εκδόσεις Ψυχογιός Μπουντούρης Βασίλης, Η αγάπη διδάσκει, Προσοχή, και τα αυτιά έχουν τοίχους!, εκδόσεις Κέδρος Παπαθεοδώρου Βασίλης, Στη διαπασών, εκδόσεις Καστανιώτη Ρεμούνδος Γιάννης, Το αίνιγμα του χαμένου cd player, εκδόσεις Ψυχογιός Ψαραύτη Λίτσα, Κασσάνδρα, η μάντισσα της Τροίας, εκδόσεις Πατάκη.

πηγή: © 2010 ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ - ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Βραδιά με ποίηση και μουσική στο Μουσείο Μπενάκη.

Μια ευκαιρία να απολαύσουμε δείγματα από την ποίηση των τελευταίων 60 χρόνων, από εκπροσώπους της μεταπολεμικής γενιάς, της γενιάς του ΄70, αλλά και της σύγχρονης ελληνικής ποιητικής σκηνής, θα έχουμε απόψε στο Μουσείο Μπενάκη. Το πολιτιστικό σωματείο Ροές, το οποίο είχε διοργανώσει με επιτυχία βραδιές ποίησης και μουσικής στο Μπενάκη πριν από τρία χρόνια, διοργανώνει μία ακόμη εκδήλωση λόγου και μουσικής με τίτλο «Περπατώντας τον Ηριδανό», στο πλαίσιο της οποίας οι ηθοποιοί Κοραλία Καράντη και Γιώργος Κέντρος θα διαβάσουν ποιήματα σημαντικών ελλήνων ποιητών. Θα διαβαστούν έργα των γνωστών μεταπολεμικών ποιητών Τίτου Πατρίκιου και Κικής Δημουλά, των ποιητών της γενιάς του ΄70 Γιάννη Βαρβέρη, Γιάννη Κοντού, Τζένης Μαστοράκη και Γιώργου Χρονά, καθώς και δύο νέων ποιητών οι οποίοι εμφανίστηκαν μετά το 2000, του Γιάννη Στίγκα (πρώτη εμφάνιση με τη συλλογή «Η αλητεία του αίματος» το 2004) και του Χάρη Ψαρρά (πρώτη εμφάνιση με τη συλλογή «Σπίρτα χειρός» το 2002), τα οποία επέλεξαν οι ίδιοι από το σύνολο του έργου τους.

Η Ευανθία Ρεμπούτσικα και ο Παναγιώτης Δημητρακόπουλος θα προσφέρουν τα δικά τους μουσικά «σχόλια» στις απαγγελίες. Την εκδήλωση σκηνοθετεί η Σοφία Σπυράτου , ενώ την εικαστική επιμέλεια της βραδιάς υπογράφει ο Γιάννης Μετζικώφ.

«Περπατώντας τον Ηριδανό», βραδιά ποίησης και μουσικής, σήμερα, στις 20.00, στο Μουσείο Μπενάκη (Βασ. Σοφίας και Κουμπάρη 1, τηλ. 210 3671.000). Είσοδος ελεύθερη.

πηγή: Το Βήμα OnLine

Η Guernica του Picasso σε 3D απεικόνιση.

Το 1937 κατά την διάρκεια του Ισπανικού εμφυλίου, οι φασίστες κατέστρεψαν με αεροπορικούς βομβαρδισμούς την πόλη Guernica με την βοήθεια της Ναζιστικής Luftwaffe.
Ο ισπανός ζωγράφος Pablo Picasso σε μια προσπάθεια αντίδρασης έφτιαξε τον γνωστό πίνακα δίνοντας το όνομα της κατεστραμένης πόλης.

Τρίτη 23 Μαρτίου 2010-Η Ομάδα Ανάγνωσης του Ι.Θ.Τ.Π. μελετά τον Άγγλο συγγραφέα Τζόναθαν Κόου.

Την Τρίτη 23 Μαρτίου 2010 στις 19:30 μμ, η Ομάδα Ανάγνωσης* του Ιδρύματος Θρακικής τέχνης και Παράδοσης θα συναντηθεί στο αναγνωστήριο «Κυριακός Σταματιάδης», της βιβλιοθήκης του Ιδρύματος στην καπναποθήκη «Π».

Θέμα συζήτησης : τρεις προτάσεις για τρία σημαντικά βιβλία του Άγγλου συγγραφέα. Τζόναθαν Κόου.

• «Τι ωραίο πλιάτσικο, 1994»
• «Το σπίτι του ύπνου, 1997»
• «Σαν τη βροχή πριν πέσει, 2007».

Ο Τζόναθαν Κόου (Jonathan Coe) γεννήθηκε στο Μπέρμιγχαμ το 1961.
Σπούδασε φιλολογία στο Trinity College του Πανεπιστημίου του Καίμπριτζ και είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Γουόρικ (αντικείμενο της διατριβής του αποτέλεσε το έργο του Henry Fielding “Tom Jones”). Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Γουόρικ και εργάστηκε παράλληλα ως μουσικός συνθέτοντας τζαζ, και ως δημοσιογράφος. Διετέλεσε τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας “The Guardian” και κριτικός κινηματογράφου του “New Statesman”. Έχει γράψει, επίσης, βιογραφίες (του Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και του Τζέιμς Στιούαρτ).

*Την ομάδα συντονίζει η Ελένη Εφραιμίδου.

Μια προσέγγιση του Jonathan Coe στο φιλμ του Alfred Hitchcock, "Sabotage".

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010-Τα μέλη της Ομάδας Ανάγνωσης του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης θα συζητήσουν για το νέο βιβλίο "Αν ήταν όλα αλλιώς"

Την Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010, στις 19:00,στην αίθουσα της βιβλιοθήκης του Ιδρύματος Θρακικής τέχνης και παράδοσης, στην οδό Καπνεργατών 9 στη Ξάνθη, τα μέλη της Ομάδας Ανάγνωσης, θα συζητήσουν και θα αναλύσουν το καινούργιο βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη:

"ΑΝ ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΑΛΛΙΩΣ"

Μέσα από μια εκπληκτική αφήγηση, που θυμίζει την αφηγηματική μαεστρία του Καραγάτση, η Αλκυόνη Παπαδάκη, κατορθώνει να σκιαγραφίσει τους ανθρώπινους χαρακτήρες που κινούνται ανάμεσά μας, θυμίζοντάς μας τόσο την παραδοσιακή Ελληνική κοινωνία, όσο και την σύγχρονη. Οι ήρωες του βιβλίου, μπορεί να είναι ο καθένας από εμάς, αν κοιτάξει βαθύτερα μέσα του.
Πρόκειται για ένα ψυχογράφημα που σε καθηλώνει με τη δύναμη της πλοκής και της μυθοπλασίας του. Πού βρίσκεται η αλήθεια και πού το ψέμμα του, εσείς θα το ανακαλύψετε...

ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
Γεννήθηκα στο Νιο Χωριό, πολύ κοντά στα Χανιά. Ο πατέρας μου ήταν δάσκαλος. Η μάνα μου, ονειροπόλα.... Όσο ήμουνα παιδί, η οικογένεια μου περνούσε δύσκολες ώρες έως τραγικές καταστάσεις. Έτσι, αναγκάστηκα να ψάχνω από τότε τα μονοπάτια της φυγής. Εκείνη την εποχή μιλούσα με τα δέντρα, τις κάργιες που φώλιαζαν στα κυπαρίσσια του κήπου μας, τους θάμνους και τις πέτρες. Μου άρεσε, ακόμη, να φέρνω στο μυαλό μου διάφορες λέξεις και ν’ ανακαλύπτω το χρώμα και τη μυρωδιά τους. Τελείωσα τη Γαλλική Σχολή και ύστερα ήρθα στην Αθήνα με τ’ όνειρο ν΄ αλλάξω τον κόσμο. Άρχισα τις επαναστάσεις και τις ανατροπές και το μόνο και το μόνο που κατάφερα ήταν να σπάω συνεχώς τα μούτρα μου. Ευτυχώς που όλα έγιναν έτσι ακριβώς όπως έγιναν. Χαλάλι. Είδα, έμαθα κι ένιωσα τόσα πολλά! Όταν κατάλαβα πως δεν μπορούσα ν’ αλλάξω τον κόσμο, είπα: εντάξει θ’ αλλάξω τον εαυτό μου. Πολύ το διασκέδασα που την πάτησα κι εκεί. Τελικά σκέφτομαι, προς τον παρόν δηλαδή γιατί πάντα το ψάχνω, πως επανάσταση είναι να’ χεις τα μάτια της ψυχής σου ανοιχτά, να επιμένεις, ν’ αγαπάς τη ζωή και να φροντίζεις να μην τη μολύνεις με το πέρασμά σου. Όσο για το γράψιμο, έγραφα από παιδί. Το πρώτο μου γραφτό ήταν ένα ραβασάκι στο Θεό. Η αλήθεια είναι πως, όταν μεγάλωσα αρκετά, έκανα φιλότιμες προσπάθειες να μην μπλεχτώ στα γρανάζια της λογοτεχνίας. Φοβόμουνα μήπως κάποια μέρα αυτή η ιστορία με καπελώνει. Μάταιος κόπος! Φαίνεται πως μερικοί γεννιούνται με τούτη την περίεργη διαστροφή στο κεφαλάκι τους.

Την Ομάδα συντονίζει, η Ελένη Εφραιμίδου και η συνάντηση είναι ανοιχτή στο κοινό.

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010 -Παρουσίαση του βιβλίου της Μαριάννας Κορομηλά, "Ευτυχισμένος που έκανε το ταξίδι του Οδυσσέα".

Την Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010, στις 19:00, η ομάδα ανάγνωσης του Ιδρύματος Θρακικής τέχνης και Παράδοσης, παρουσιάζει στην αίθουσα της βιβλιοθήκης, στην καπναποθήκη «Π», στην οδό Καπνεργατών 9, το βιβλίο της Μαριάννας Κορομηλά,

«Ευτυχισμένος που έκανε το ταξίδι του Οδυσσέα»

Το βιβλίο αυτό, είναι ένα ταξίδι και μια βιογραφία. Ο χώρος του, είναι ο κόσμος που ανοίγεται πέρα από τον Βόσπορο και τις Συμπληγάδες. Ο κόσμος της Μαύρης Θάλασσας κι ο ήρωας ανήκει στην τελευταία γενιά των Ελλήνων του Ευξείνου Πόντου.
Μια Οδύσσεια που ξεκινάει από τον πρώτο Βαλκανικό και πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, τη Σοβιετική επανάσταση, τη δημιουργία του νέου Τουρκικού εθνικού κράτους, τον Δεύτερο Μεγάλο πόλεμο, φτάνει ως τον μεταπολεμικό κόσμο μετά τη Συνθήκη της Γιάλτας και μας βοηθάει να γνωρίσουμε, εκτός των άλλων, τον εκτενέστερο χώρο της Θράκης και τον Ελληνισμό από τον Θρακικό ως τον Κιμμέριο Βόσπορο.

«Πολλοί τοποθετούν τον γεωγραφικό χώρο της Οδύσσειας στη Δυτική και Νότια Μεσόγειο. Γνωρίζουμε όμως ότι την εποχή που διαμορφώθηκε το ομηρικό έπος είχαν ήδη αρχίσει οι θαρραλέες προσπάθειες των Ελλήνων για την προσπέλαση του βορειοανατολικού θαλασσινού δρόμου που οδηγεί στη Μαύρη θάλασσα. Γνωρίζουμε ακόμη ότι οι αναγνωριστικές αυτές αποστολές προηγήθηκαν των ταξιδιών που έφεραν τους Έλληνες στη Δύση. Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι η Οδύσσεια απηχεί πολλές από τις εμπειρίες των πρώτων Ιώνων ναυτικών και των εμπόρων που τόλμησαν να ακολουθήσουν τον πλου της Αργώς και να εξερευνήσουν τα μακρινά και πλούσια μέρη πέρα απ το Αιγαίο.
Το θαυμαστό ταξίδι του Οδυσσέα τοποθειται στον κόσμο που ανοίγεται πέρα από τη Λήμνο, την Ίμβρο και τη Σαμοθράκη.Θα περάσει τον Ελλήσποντο, θα διασχίσει την Προποντίδα ξεγλιστρώντας από τις Σειρήνες, που συμβολίζουν τις ομορφιές της Θάλασσας του Μαρμαρά, θα ξεφύγει από την Καλυψώ που κατοικεί στα Πριγκηπόνησα, και θα φθάσει στον Θρακικό Βόσπορο. Αν καταφέρει να γλυτώσει από τις ρουφήχτρες Σκύλλα και Χάρυβδη...»

Η Μαριάννα Κορομηλά γεννήθηκε στην Αθήνα. Άρχισε την επαγγελματική της σταδιοδρομία το 1966, με νεανικές εκπομπές στο κρατικό ραδιόφωνο. Από το 1970 εργάζεται ως ξεναγός και από το 1975 ως παραγωγός εκπομπών στην Ε.ΡΑ. (απ΄όπου εκδιώχθηκε τον Ιούνιο του 2006). Το 1977 ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο Παρίσι (Ιστορία και Φιλοσοφία). Διετέλεσε αντιπρόεδρος του Σωματείου Ξεναγών και μέλος της Ελληνικής Επιτροπής της ΟΥΝΕΣΚΟ. Συνεργάζεται με ελληνικά και ξένα έντυπα, τηλεοπτικούς σταθμούς και με το ραδιόφωνο του «Σκάι» από το 1991. Είναι ιδρυτικό μέλος του Ινστιτούτου Εναλίων Αρχαιολογικών Ερευνών και της Πολιτιστικής Εταιρίας Πανόραμα, όπου από το 1985 διοχέτευσε το μεγαλύτερο μέρος της δραστηριότητάς της, οργανώνοντας εκπαιδευτικά σεμινάρια, κύκλους διαλέξεων, ταξίδια, εκθέσεις, παιδικά προγράμματα και άλλες εκδηλώσεις.
Τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών, για το βιβλίο της «Οι Έλληνες στη Μαύρη θάλασσα» 1991,2002.

Τα μέλη της ομάδας θα συζητήσουν και θα διαβάσουν αποσπάσματα του βιβλίου.
Την ομάδα συντονίζει η Ελένη Εφραιμίδου.

Η συνάντηση είναι ανοιχτή στο κοινό.